Πότε θεωρείται ότι συστήνεται μία προσωποπαγής θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στον δημόσιο τομέα, η αναγνώριση της οποίας έγινε με δικαστική απόφαση; Κατά το χρόνο που η απόφαση γίνεται αμετάκλητη ή κατά το χρόνο που αναγνωρίζεται ότι δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η εργασιακή σχέση, δηλαδή κατά το χρόνο που συνήφθη η κατ’ όνομα σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή σύμβαση έργου, η οποία αναγνωρίστηκε δικαστικά ως σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου;
Στο ερώτημα αυτό, το οποίο απασχολεί τόσο τους εργαζόμενους των οποίων η σχέση με το Δημόσιο, κάποιο Ν.Π.Δ.Δ. ή κάποιον Ο.Τ.Α. όσο και τις υπηρεσίες που υποχρεούνται να τους κατατάξουν στο προσωπικό τους και το οποίο συναρτάται και με περαιτέρω ζητήματα, όπως η βαθμολογική και μισθολογική κατάταξη των εν λόγω εργαζομένων, απάντησε κατ’ αρχάς του Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Συγκεκριμένα, όπως παρουσιάζει και αναλύει, πρώτο, σήμερα το epoli.gr, με την υπ’ αριθμ. 129/2016 γνωμοδότησή του γνωμοδότησε ότι σε περίπτωση δικαστικής αναγνώρισης ότι η σχέση εργασίας που συνδέει έναν φορέα του Δημοσίου με κάποιον εργαζόμενο είναι αορίστου χρόνου, η σύσταση της σχέσης αυτής θεωρείται ότι έχει ξεκινήσει με την έναρξη της συμβατικής σχέσης του εργαζόμενου με το φορέα ανεξάρτητα από το πώς χαρακτηρίστηκε αρχικά η συμβατική αυτή σχέση.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση εργαζομένου που συνήψε με Ο.Τ.Α. διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου -η πρώτη εκ των οποίων ξεκίνησε το έτος 2006 και οι οποίες το έτος 2011 αναγνωρίστηκε με αμετάκλητη δικαστική απόφαση ότι αποτελούν μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου- ως χρόνος έναρξης της σύμβασης αορίστου χρόνου θα πρέπει να θεωρείται, σύμφωνα με το ΝΣΚ, το έτος 2006. Με αυτό δε το δεδομένο θα πρέπει να υπολογίζεται και η μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη του εργαζομένου.
Τη γνωμοδότηση αυτή, όμως, δεν αποδέχεται το Υπουργείο Οικονομικών. Πράγματι, με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 2/81783/ΔΕΠ/24.01.2017 έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους διευκρινίζεται ότι η ανωτέρω γνωμοδότηση δεν έχει γίνει δεκτή από τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών και επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει προκαθορισμένος κανόνας, ο οποίος πρέπει να ακολουθείται, προκειμένου να διαπιστώνεται σε ποιο χρονικό σημείο ανάγεται η έναρξη μίας αναγνωρισθείσας δικαστικώς σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, αλλά αντίθετα αυτό θα πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση και πάντοτε σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης. Με άλλα λόγια, υπονοείται ότι ο χρόνος έναρξης της αναγνωριζόμενης σύμβασης αορίστου είναι αυτός που καθορίζεται κάθε φορά από την απόφαση και όχι ο χρόνος έναρξης του αρχικού συμβατικού δεσμού, όπως είχε γνωμοδοτήσει του Ν.Σ.Κ.
Μάλιστα με το ανωτέρω έγγραφο επισημάνθηκε επίσης ότι, η απλή αναγνώριση της σχέσης εργασίας ως αορίστου χρόνου δεν αρκεί, ώστε να εξασφαλίσει και την μισθολογική αποκατάσταση των εργαζομένων. Αντίθετα, η καταβολή μη καταβληθέντων για οποιοδήποτε λόγο μισθών θα πρέπει να διατάσσεται ειδικώς από το Δικαστήριο κατόπιν άσκησης σχετικής καταψηφιστικής αγωγής.
* Σε συνεργασία με το Δικηγορικό Γραφείο «Λάμπρος Σ. Ντουματσάς & Συνεργάτες», Πανεπιστημίου 42, 106 79 Αθήνα, Τηλ. 210 3631640, 210 3641468