Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ξεκαθαρίζει το ζήτημα της σχέσης μεταξύ της αμετάκλητης δικαστικής αναγνώρισης περισσότερων συμβάσεων εργασίας που καταρτίστηκαν ως μία ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και της αναδρομικής καταβολής αποδοχών αφ’ ης στιγμής γίνει η αναγνώριση και καταταχθεί ο υπάλληλος σε προσωποπαγή θέση αορίστου χρόνου.
Συγκεκριμένα, όπως παρουσιάζει, σήμερα, το epoli.gr με την υπ’ αριθμ. 76/2019 γνωμοδότησή του, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα, αν η κατάταξη υπαλλήλου σε προσωποπαγή θέση συμβασιούχου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο δημιουργεί υποχρέωση αναδρομικής καταβολής μισθών και για ποιο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση για την οποία το ΝΣΚ κλήθηκε να γνωμοδοτήσει, η υπάλληλος είχε καταφύγει στα Δικαστήρια αιτούμενη εκτός από την αναγνώριση της σχέσης που την συνέδεε με το Δημόσιο ως αορίστου χρόνου και την καταβολή σε αυτήν αναδρομικά ποσών για τον πριν την κατάταξη χρόνο, δηλαδή για χρονικό διάστημα για το οποίο αναγνωρίστηκε εκ των υστέρων ότι, αυτή απασχολήθηκε με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου.
Με την δικαστική απόφαση του Εφετείου, η οποία κατέστη αμετάκλητη, καθώς δεν ασκήθηκε αναίρεση, αναγνωρίστηκε αμετάκλητα η φύση της εργασιακής σχέσης ως αορίστου χρόνου, πλην όμως το αίτημά της για την αναδρομική καταβολή ποσών μισθοδοσίας απορρίφθηκε καθότι είχε υποπέσει στη διετή παραγραφή σύμφωνα με τον Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού. Αφ’ ης στιγμής, όμως, η υπάλληλος κατατάχθηκε σε προσωποπαγή θέση τέθηκε το ερώτημα αν θα μπορούσε να λάβει και τη διαφορά των αποδοχών της θέσης της για το διάστημα για το οποίο αναγνωρίστηκε αναδρομικά ότι υπηρετούσε ως συμβασιούχος αορίστου χρόνου.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ότι κατ’ αρχάς το Δημόσιο οφείλει να συμμορφώνεται σε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Για το λόγο αυτό θα έπρεπε να κατατάξει την υπάλληλο σε προσωποπαγή θέση αορίστου χρόνου από το χρόνο από τον οποίο αποφασίστηκε δικαστικά ότι αυτή υπηρετεί με βάση τη συγκεκριμένη εργασιακή σχέση. Πλην όμως από τη στιγμή που το διατακτικό της υπό κρίση απόφασης δεν περιείχε διάταξη για καταβολή αναδρομικών -έστω και λόγω του ότι η αξίωση αυτή είχε υποπέσει σε παραγραφή και συνεπώς απορρίφθηκε το σχετικό αίτημα- δεν προκύπτει και υποχρέωση του Δημοσίου για την καταβολή αναδρομικά της διαφοράς της μισθοδοσίας.
Συμπερασματικά, το ΝΣΚ γνωμοδότησε ότι σε περιπτώσεις δικαστικής αναγνώρισης αιτημάτων υπαλλήλων το εύρος της συμμόρφωσης της διοίκησης προσδιορίζεται από το διατακτικό της αμετάκλητης απόφασης του δικαστηρίου.