Όπως δημοσίευσε το epoli.gr, δεκτή έγινε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά αίτηση εργαζόμενων σε κοινωφελή προγράμματα του Δήμου Πειραιά για προσωρινή παραμονή στην εργασία τους έως την εκδίκαση της αγωγής τους, με την οποία αυτοί ζητούν την αναγνώριση της εργασιακής σχέσης τους ως αορίστου χρόνου.
Ερώτημα γεννάται, λοιπόν, σχετικά με το κατά πόσο συντρέχουν στην περίπτωση της κοινωφελούς εργασίας σε Ο.Τ.Α. μέσω προγραμμάτων του Ο.Α.Ε.Δ., οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση εργασιακής σχέσης ως αορίστου. Είναι κάτι τέτοιο μία ρεαλιστική προοπτική ή γίνεται (και) σε αυτό το πεδίο ένα «εμπόριο ελπίδας» με θύματα τους εργαζομένους στα συγκεκριμένα προγράμματα;
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δεν επηρεάζει την προσπάθεια αναγνώρισης του αληθούς χαρακτήρα της εργασιακής σχέσης ως αορίστου χρόνου το γεγονός ότι, η μισθοδοσία καλύπτεται όχι από τους προϋπολογισμούς των Ο.Τ.Α., αλλά από πόρους που διαχειρίζεται ο Ο.Α.Ε.Δ. Με άλλα λόγια, δεν έχει καμία σημασία το ποιος πληρώνει τον εργαζόμενο, αλλά, αντίθετα, αυτό που εξετάζεται είναι το ποιος τον απασχολεί. Αντίστοιχο παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς που αμείβονται μέσω κονδυλίων Ε.Σ.Π.Α.
Αναφορικά τώρα με τις προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν, ώστε να υπάρχουν ελπίδες δικαστικής δικαίωσης – μονιμοποίησης κάποιου εργαζόμενου σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας σε Ο.Τ.Α. θα πρέπει να ειπωθούν τα εξής:
Είναι βέβαιο ότι ο εργαζόμενος που διεκδικεί την αναγνώριση της εργασιακής του σχέσης ως αορίστου χρόνου θα πρέπει να έχει συνάψει με τον ίδιο Ο.Τ.Α. περισσότερες συμβάσεις εργασίας ή μία σύμβαση στην οποία να έχει δοθεί παράταση. Καθ’ όλη τη διάρκεια της απασχόλησής του θα πρέπει να έχει ασχοληθεί με τα ίδια καθήκοντα, τα οποία δεν θα πρέπει να είναι πρόσκαιρα ή εποχικά, αλλά θα πρέπει να συνιστούν μία πάγια ανάγκη του Ο.Τ.Α. Δηλαδή η απασχόληση θα πρέπει να έχει γίνει σε θέση την οποία ο Ο.Τ.Α. θα πρέπει να καλύψει και μετά την λήξη της εργασιακής σχέσης του συγκεκριμένου εργαζόμενου.
Με βάση τα ανωτέρω εργαζόμενοι που απασχολήθηκαν με μία οκτάμηνη σύμβαση από κάποιον Ο.Τ.Α. και μετά αποξενώθηκαν πλήρως από τον εν λόγω Ο.Τ.Α. δεν έχουν κατά τη γνώμη μας καμία πιθανότητα μονιμοποίησης. Αντίθετα, ίσως κάποιες ελπίδες υπάρχουν για όσους συνέχισαν να απασχολούνται στον ίδιο Ο.Τ.Α. μετά το πέρας της πρώτης σύμβασης για περισσότερο χρόνο, με οποιοδήποτε τρόπο (π.χ. παράταση συμβάσεων), αλλά και με την ίδια ειδικότητα και σε θέση με την οποία καλύπτονται πάγιες ανάγκες του Ο.Τ.Α.
Με την ευχή οι συμβασιούχοι κοινωφελούς εργασίας του Δήμου Πειραιά να δικαιωθούν τελικά στον αγώνα τους, θα πρέπει να πούμε ότι η δικαστική διεκδίκηση μίας μόνιμης θέσης για τους συμβασιούχους των κοινωφελών προγραμμάτων είναι μία διαδικασία δύσκολη, στην οποία όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει θα πρέπει να εισέρχεται συνειδητοποιημένος ως προς τις δυσκολίες και σαφώς γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες κατ’ αρχάς είναι εις βάρος του.
* Σε συνεργασία με το Δικηγορικό Γραφείο «Λάμπρος Σ. Ντουματσάς & Συνεργάτες», Πανεπιστημίου 42, 106 79 Αθήνα, Τηλ. 210 3631640, 210 3641468