Την επιστροφή όλων των δημοσίων υπαλλήλων στην εργασία τους προβλέπει η εγκύκλιος του υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου. Το παράδοξο είναι ότι με την εγκύκλιο στην ουσία καταργείται η τηλεργασία στο Δημόσιο, η οποία την τελευταία περίοδο αφορούσε ΜΟΝΟ τις ευπαθείς ομάδες.
Όπως, μάλιστα, αναφέρεται σε αυτή «δεδομένου ότι η πανδημία του κορωνοϊού δεν έχει εξαλειφθεί, έστω και αν τα σημερινά επιδημιολογικά δεδομένα επιτρέπουν την επαναφορά σε πλήρη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και την επιστροφή στην εργασία των υπαλλήλων που ανήκαν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου, σε κάθε περίπτωση οι υπηρεσίες θα πρέπει να μεριμνήσουν για την εκπαίδευση των υπαλλήλων, και κυρίως όσων έκαναν χρήση της ειδικής άδειας απουσίας λόγω του ότι ανήκαν σε ομάδα αυξημένου κινδύνου, για την παροχή εξ αποστάσεως εργασίας».
Αφορούσε το 70% των υπαλλήλων
Δηλαδή, με άλλα λόγια, το ΥΠΕΣ θεωρεί ότι η τηλεργασία που, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ίδιας της κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια της πανδημίας αφορούσε το 70% των υπαλλήλων, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί παρά μόνο στο (άδηλο;) μέλλον, μετά από εκπαίδευση των εργαζόμενων.
Και το ερώτημα είναι: Διαπιστώθηκε ότι η τηλεργασία στο Δημόσιο την προηγούμενη περίοδο δεν εφαρμόσθηκε σωστά με επιπτώσεις στη λειτουργία του, λόγω έλλειψης εκπαίδευσης των υπαλλήλων; Κι αν ναι, γιατί κάποιος από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΣ δεν το είπε;
Θεοδωρικάκος, Λιβάνιος εκθείαζαν την τηλεργασία
Οι απορίες μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο αν κανείς θυμηθεί τις πρόσφατες δηλώσεις τόσου του υπουργού όσο και του υφυπουργού Εσωτερικών με τις οποίες εκθείαζαν την τηλεργασία, προαναγγέλλοντας ότι θα γίνει μόνιμη. «Θα θεσμοθετηθεί μόνιμα το αμέσως επόμενο διάστημα”, κυρίως για τους δημοσίους υπαλλήλους που ασκούν διοικητικά καθήκοντα», δήλωνε στις 6 Μαΐου ο Θ. Λιβάνιος. Και ο Τ. Θεοδωρικάκος τρεις ημέρες αργότερα (στις 9 Μαΐου) συμπλήρωνε: «Η τηλεργασία ήλθε για να μείνει, αλλά θα εφαρμοστεί με τον βέλτιστο τρόπο και χωρίς να θίγονται οι δυνατότητες και τα αποτελέσματα της δουλειάς των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και συνολικά οι δυνατότητες του δυναμικού του δημόσιου τομέα».