Χαλάνδρι 31.01.2018
Ο ΧΕΙΡΙΣΤΟΣ – δηλαδή ο «κοπαδοποιημένος» ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ - συνδικαλισμός έχει επιτύχει τον αυτοεξευτελισμό του.
(Η Ελλάδα ανήκει στους ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΟΥΣ εργατοπατέρες)
Ο σημερινός εξαναγκαστικός και καταστροφικός ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ καπιταλισμός σκορπάει κύματα βαρβαρότητας και δυστυχίας στους εργαζόμενους και στους πολίτες της χώρας, με καθημερινές συγκρούσεις σε όλα τα πεδία της κοινωνίας.
Οι συνδικαλιστές, με ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ για τη σημερινή κατάσταση και χωρίς ακόμη να έχουν ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ - ως ΟΦΕΙΛΟΥΝ – για τον μεγάλο ύπνο τους το 2009, και ενώ έχουν ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ ΗΤΤΗΘΕΙ, πανηγυρίζουν ότι έχουν…θριαμβεύσει «αγωνιστικά»!
Με θρασύτατο ύφος και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, ασχολούνται με το δέντρο ενώ χάνουν το δάσος που…καίγεται…
ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι, η δημοκρατική νομιμοποίησή τους σημαίνει (αυτόματα και «δικαιωματικά»…) ΚΑΙ λαϊκή νομιμοποίηση. Αδυνατούν – ΣΚΟΠΙΜΑ και όχι από αστοχία – να κατανοήσουν ότι ο αγώνας χάθηκε και η ανατροπή της πολιτικής που μετέτρεψε τη χώρα σε προτεκτοράτο και «μπανανία» ΔΕΝ περνάει – ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑΣΗ… - από τα χέρια τους.
Οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργάνων που ψηφίζονται μεταξύ τους ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ, νομίζουν ότι, εξακολουθούν να έχουν ερίσματα ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Προσπαθούν να ασκήσουν την πιο απεχθή μορφή εξουσίας: του μορφωμένου επί του αμόρφωτου (νομίζουν) και με το τουπέ της αυθεντίας, να επιβάλλουν στις μάζες ιδέες, θεωρίες και τρόπους.
Κοινή γνώμη δεν υπάρχει. Οι απλοί άνθρωποι – εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να έχουν δική τους άποψη. Τους την αφαιρούν, αφού δεν τους δίνουν τη δυνατότητα του διαλόγου και της διαφωνίας. Το αλάλιασμα του πόπολου! Αυτή είναι η δουλειά του σημερινού κομματικού συνδικαλισμού. Άλλωστε, κομματική πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να μπλέκονται με όσα τους αφορούν…
Οι απεργίες οργανώνονται (;) ως «Πυροβολισμοί στον αέρα» ή, αν θέλετε, ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ μιας 24ωρης ή μιας 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά. Το μόνο που εξασφαλίζουν αυτού του είδους οι «αντιδράσεις» είναι να μπαίνουν σταθερά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χρήματα στα ταμεία του κράτους από τις κρατήσεις των απεργιών των εργαζομένων! Απεργίες μερικών μόνο εργαζομένων, προκειμένου να ανταποκριθούν στο κάλεσμα μιας ομάδας εργατοπατέρων για να…διαδηλώσουν για ήδη ψηφισμένα μέτρα (τα οποία και οι ίδιοι έχουν αποδεχτεί…). Απεργίες που απορρυθμίζουν την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων και να μειώνουν ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ τηνήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη των εργαζομένων προς το συνδικαλιστικό κίνημα.
Αφού επί χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι «χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δίνεται» - και πιθανόν αυτό πράγματι να συνέβαινε πριν από πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ χρόνια – εξακολουθούν να προσπαθούν να περάσουν το ξεπερασμένο πια «τρυκ» της κινητοποίησης με τη μορφή της «Απεργίας», έτσι όπως ΑΥΤΟΙ την εννοούν. Δηλαδή, να συγκεντρωθούμε – ΟΣΟΙ συγκεντρωθούμε - να κάνουμε μια (στοιχειώδη) πορεία, να δώσουμε 2-3 συνεντεύξεις στα ΜΜΕ (που αρκετές φορές… «λοιδωρούμε» και «καταγγέλλουμε»…), να μας δουν «όσοι πιστοί προσέλθετε», να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας ως «συνδικαλισταί» (με «αι» στην καθαρεύουσα, γιατί ΕΚΕΙ έχουν μείνει οι απόψεις και τα έργα των εργατοπατέρων στη χώρα μας…) και να γυρίσουμε στα σπιτάκια μας ευχαριστημένοι επειδή …«επεράσαμε όμορφα»! Και το «θεάρεστο» έργο του «εξασφαλισμένου συνδικαλισμού» συνεχίζεται... Και ξανά προς τη «δόξα» τραβάμε. ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ και… «απεργιακές κινητοποιήσεις των πλατειών Κλαυθμώνος και Ομονοίας»…Και ΞΑΝΑμασάμε τη μεταχειρισμένη τσίχλα της "επανάστασης", που, σίγουρα "σύντροφοι", αυτή ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ μέσα από τις ξεχωριστές - "τσακωμένες" (για τα μάτια του κόσμου, βεβαίως-βεβαίως...) συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις ΣΑΣ.
Έχουμε υποστηρίξει αμέτρητες φορές ως «πρΟΤΑση» ότι, οι παλιές και τετριμμένες συνδικαλιστικές τακτικές και πρακτικές με τα πομπώδη, αφηρημένα και κενά περιεχομένου λόγια - ευχέρεια στα λόγια και αδυναμία στην πράξη - δεν έχουν πια θέση ούτε και υποστηρικτές ανάμεσα στους εργαζόμενους του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε σθεναρά αυτή την άποψή μας, τώρα, μάλιστα, που γεγονότα και καταστάσεις των τελευταίων ετών μας δικαιώνουν.
Λύσεις υπάρχουν. Είναι, όμως, λύσεις που δεν «εξυπηρετούν» και, μάλλον, «ΞΕ-βολεύουν» κάποιους «συνδικαλιστές» που κινούν τα νήματα της «αντίστασης» και της «αντίδρασης» τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Μια τέτοια λύση είναι η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Μια απεργία που, αν πετύχει, θα επιφέρει συγκεκριμένα και αποτελεσματικά «χτυπήματα» στο μηχανισμό «αφαίμαξης» των εισοδημάτων και της ζωής των (ΑΠΛΩΝ) ελλήνων πολιτών. Γιατί, όμως, δεν τη θέλουν οι – ΣΚΟΠΙΜΑ «διαιρεμένοι και διαφωνούντες» - εργατοΠΑΤΕΡΟΥΛΗΔΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ μια τέτοια εξέλιξη; Μα γιατί τότε θα χρειαστεί να εργαστούν συντονισμένα ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ τους εργαζόμενους σημαντικών δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών να συμμετέχουν σε μια οργανωμένη – απόπειρα, τουλάχιστον – ανατροπής στην πράξη όλων των αντιδημοκρατικών (και αντιδημοκρατικά «ψηφισμένων») μνημονιακών και απαράδεκτων αιτημάτων και απαιτήσεων. Και τότε θα χρειαστεί να δικαιολογήσουν (και να δικαιολογηθούν), ΓΙΑΤΙ εξακολουθούν να παίζουν – το παιχνίδι του απεργολάτρη και του απεργοσπάστη…
Κατά τα άλλα, οι συνδικαλιστές μας κάνουν …καταστατικά – οργανωτικά συνέδρια, ΧΩΡΙΣ εκεί να τίθεται το ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ των ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ, που είναι η εκλογή ηγεσίας, προεδρείου και μελών αυτού ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ και ΟΧΙ …«ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ», όπως γίνεται πάντα.
Αγνοούν σκόπιμα να ασχοληθούν με «καυτά» εργασιακά και άκρως λειτουργικά ζητήματα που βασανίζουν τους εργαζόμενους, όπως:
- «βουβαμάρα» για το μέγα πρόβλημα με τις διάφορες επιτροπές προμηθειών και υπηρεσιών στους δήμους, στις οποίες «σύρονται» υπάλληλοι χωρίς εξειδίκευση στο αντικείμενο και παρά τη θέλησή τους.
- «βουβαμάρα» για το μέγα ζήτημα της «εμπλοκής» διοικητικών υπαλλήλων σε ζητήματα και υπηρεσίες πολιτικής προστασίας και επιφυλακής (για ψύλλου πήδημα), κάτω από το «μανδύα» της «γραμματειακής υποστήριξης» - εκ των πραγμάτων παράτυπη…
- «βουβαμάρα» για τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβλήματα που δημιουργούν οι ΠΟΛΛΕΣ και ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΕΣ υπηρεσίες και τα αντικείμενα εργασίας, με το ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΟ προσωπικό στους δήμους. Και όχι να φωνάζουμε για «μόνιμο και περισσότερο προσωπικό»…Υπάρχουν και άλλοι τρόποι «σύντροφοι». Όπως, π.χ., το αίτημα, η δέσμευση, η απαίτηση, τελικά – ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΙΣΕΤΕ, ΑΡΑΓΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ;;; - ΚΑΜΙΑ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΙΜΟ, ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟ (ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ) ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ να φέρει σε πέρας τις αρμοδιότητες αυτές τις οποίες ΞΕΦΟΡΤΩΝΕΤΑΙ το κεντρικό κράτος «πασσάροντάς» τες στην αυτοδιοίκηση…
- «βουβαμάρα» για το «εργολαβιστάν» που έχει, χρόνια τώρα – εγκαθιδρύσει στους δήμους το σύστημα «ΜΕΛΕΤΗ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ-ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ-ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ» που ΠΑΝΤΑ καταλήγει στη φράση «συγχρηματοδοτούμενα μεγάλα έργα»…
Και άλλα, ΠΟΛΛΑ…
Και ασχολούμαστε με… την απαίτηση επίτευξης απαρτίας με το 50%+1 των ταμειακώς τακτοποιημένων μελών στα Πρωτοβάθμια σωματεία και την αξίωση της ίδιας απαρτίας για τη λήψη απόφασης για απεργία…Δηλαδή, «σύντροφοι», είναι καλύτερο φαινόμενο το σκορποχώρι των σποραδικών (κάτι σαν βροχή ένα πράγμα…) απεργιακών κινητοποιήσεων ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ, προκειμένου στο βιογραφικό τους να αναγράψουν την…αγωνιστική τους δράση…
Και ασχολούμαστε με συνέδρια και ξενοδοχεία, με "συμπαραστάσεις" σε τούρκους αντικαθεστωτικούς και με "ανακαλύψεις" καινούριων συνδικάτων του ενός, των δυο ή των τριών μελών, προκειμένου...σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι
Η αυτο-οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων που είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι του συστήματος και των καταστροφικών αποφάσεων, σε γενικές συνελεύσεις ανά υπουργείο, ανά δημόσια υπηρεσία, ανά σχολείο κ.λπ. και σε συντονισμένη απόφαση για αγώνα ανατροπής των όποιων αντιδημοκρατικών και αντεργατικών μέτρων, με μέσο μιαγενική απεργία διαρκείας που θα έφερνε αναπόφευκτα (για αυτούς που προπαγανδίζουν διάφορους «μονοδρόμους»…) ένα δημοψήφισμα για τα μέτρα, είναι μια ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ, όσο και αν «ξινίζει» στους εργατοπατέρες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, θεωρούμε αυτονόητο ότι, η συντακτική ομάδα της «πρΟΤΑσης» δεν θα ψηφίσει στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων για την Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α., καθώς θεωρεί την όλη διαδικασία ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ.
Σε σύντομο, δε, χρονικό διάστημα θα αποστείλει στους συναδέλφους ερωτηματολόγιο με σκοπό να εξαχθούν συμπεράσματα για το πώς βλέπουν και πώς θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα, τόσο στο Πρωτοβάθμιο, όσο και στο δευτεροβάθμιο επίπεδο.
πρΟΤΑση