19 Οκτωβρίου 2018
Συνάδελφοι/σες,
Πολλά μπορεί να έχετε ακούσει εδώ και ένα χρόνο για το τι συμβαίνει στο κατάστημα Market In στη Χ. Τρικούπη. Επανελλειμένα χτύπησαν τα ΜΑΤ, έχουν γίνει πάνω από 30 συλλήψεις συναδέλφων, μελών της διοίκησης του σωματείου και της διοίκησης του ΕΚ Ιωαννίνων. Μπράβοι της νύχτας κλήθηκαν να τρομοκρατήσουν τις κινητοποιήσεις μας, μέχρι και συλλήψεις μέσα στα σπίτια μας έγιναν, Κυριακάτικα, μπροστά στα μάτια των παιδιών μας. Όλα τα παραπάνω γιατί υπερασπιστήκαμε τον κόπο μας, αρνηθήκαμε να τους χαρίσουμε τα δεδουλευμένα μας, υπερασπιστήκαμε τις θέσεις εργασίας και συνολικά τα διακαιώματα μας.
Πράξαμε δηλαδή ουσιαστικά το αυτονόητο που κάθε εργαζόμενος οφείλει να κάνει πρώτα από όλα προς τα ίδια του τα παιδιά. Αρνούμαστε να «κληρονομήσουμε» στα παιδιά μας μια εργασιακή ζούγκλα, μια ανθρωποφαγία που ο κάθε εργοδότης μπορεί όποτε θέλει να απολύει, χωρίς αν συναντά την αντίστασή μας.
Καταλάβαμε όλον αυτόν το χρόνο ότι αν δεν αντιδράσουμε εμείς, αν δεν παλέψουμε εμείς για βασικά δικαιώματά μας, εμείς που τρέχουμε νυχθημερόν για να έχουν τα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον, τελικά θα του παραδώσουμε ουσιαστικά σύγχρονους σκλάβους στα χέρια του κάθε εργοδότη.
Ξέρουμε καλά πως ότι γίνεται στο Market IN γίνεται και στα άλλα σούπερ μάρκετ, γίνεται και σε άλλους χώρους δουλειάς
Βασιλεύουν οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, αλλού με εντατικοποίηση, αλλού με ημιαπασχόληση.
Θέλουν να συνηθίσουμε την απληρωσιά. Αλλού με μόνιμες καθυστερήσεις, αλλού με ρεπό αντί για πληρωμή υπερωριών, αλλού με επιστροφή των δώρων Πάσχα- Χριστουγέννων.
Μας βάζουν ψευτοδιλήμματα να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν ακόμη συμβιβασμό και στην ανεργία.
Πρόσφατα οι συνάδελφοι στα σούπερ μάρκετ Παπαγεωργίου αναγκάστηκαν σε περαιτέρω μειώσεις στις συμβάσεις τους.
Έχουμε παιδιά και ξέρουμε πως νέοι δέχονται να δουλεύουν με τρίμηνες και μηνιαίες συμβάσεις με την υποσχετική ότι θα ανανεώνεται κάθε τόσο, αλλά στην ουσία βιώνουν κάθε μέρα την έμμεση απειλή της μη ανανέωσης αν σηκώσεις κεφάλι. Το είδαμε με το συνάδελφο στα Terra Nova, γνωρίσαμε τις συναδέλφισσες από τη ΜΚΟ Ηλιαχτίδα στο Πέραμα που εργάζονταν κάτω από το εκβιαστικό καθεστώς της αναμονής για μηνιαία ανανέωση.
Ξέρουμε πως νέες σαν τα παιδιά μας, μπροστά στον τρόμο της ανεργίας, αναγκάζονται να υπογράψουν ακόμη και ότι δε θα μείνουν έγκυοι ή αν τολμήσουν και το κάνουν να παραιτηθούν οικειοθελώς χωρίς να διεκδικήσουν ούτε τα νόμιμα δικαιώματά τους.
Εξοργιστήκαμε όταν μάθαμε για τη συναδέλφισσα στη γειτονιά του Market IN, στα Express Market στην Πάργης, που σύρθηκε στην αστυνομία επειδή δεν υπέγραφε την απόλυσή της !
Οποιαδήποτε εξέλιξη σε κάθε κατάστημα μας αφορά όλους. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους έχει ένα βασικό προαπαιτούμενο : Εμάς να είμαστε φθηνοί – ευέλικτοι – διαθέσιμοι στις ορέξεις τους, ώστε να μπορεί κάθε αλυσίδα να ανταγωνιστεί την άλλη.
Καταλαβαίνουμε καλά τις καθημερινές αναστολές, τα κομπιάσματα που όλοι μπορεί να έχουμε. Το ίδιο που σκέφτεστε τώρα εσείς το σκεφτόμασταν κι εμείς. Να κάνουμε υπομονή να μείνουμε για λίγο απλήρωτες για να μην κλείσει το κατάστημα και μείνουμε στο δρόμο. Να μην πούμε τίποτα σε κανέναν. Να κάνουμε τους χαρούμενους, να λέμε ότι το δικό μας αφεντικό είναι το καλύτερο.
Το ίδιο που κάνετε εσείς, το κάναμε κι εμείς. Δεχτήκαμε και μειώσεις στις συμβάσεις και απολύσεις. Σκεφτήκαμε καλύτερα να παίρνουμε στο χέρι κάτι λιγότερο, παρά τίποτα. Και παρά τις θυσίες μας, βρεθήκαμε στη χειρότερη θέση που φοβόμασταν. Το κατάστημα έκλεισε, εμείς ξεκρέμαστοι, μείναμε μουδιασμένοι και αν δεν είχαμε το σωματείο στο πλευρό μας κανείς δε θα ήξερε τι να κάνουμε.
Μας είπαν να μη λέμε τίποτα τώρα, γιατί έρχεται νέος επενδυτής στην πόλη και θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Να μην κάνουμε φασαρίες για να μην χάσουν τη δουλειά τους οι νέοι εργαζόμενοι. Να «φάνε και άλλοι ψωμί», λες και το δικαίωμα στη δουλειά πρέπει να είναι «ο θάνατος σου η ζωή μου¨.
Μας είπαν πως ζητάμε πολλά. Πως είναι υπερβολικό να ζητάμε τη δουλειά μας εκεί που την αφήσαμε, 8ωρο και με μετρημένα τα χρόνια προϋπηρεσίας. Μας είπαν πως το ρεαλιστικό ήταν να παραιτηθούμε από τα χρόνια προϋπηρεσίας και να μπούμε για δουλειά σαν να μη δουλέψαμε ποτέ στο συγκεκριμένο κατάστημα. Λες και δεν το φτιάξαμε εμείς, δεν το δουλεύαμε εμείς επί δεκαετίες.
Μας συνέλαβαν από τα σπίτια μας, μας χτύπησαν με ΜΑΤ, μας απείλησαν με μπράβους της νύχτας. Και καταλαβαίναμε πολύ καλά ότι αν ο αγώνας μας δεν ενοχλούσε και τους δικούς σας εργοδότες, δε θα γινόντουσαν όλα αυτά, δε θα πολεμούσαν τον αγώνα μας με τέτοιο μίσος.
Συνάδελφοι, κάποια πράγματα τα καταλάβαμε καλά από την πάλη μας όλο αυτό το διάστημα. Πρώτον, εργοδοσία – κυβέρνηση – κράτος πάνε μαζί. Ξεδιάντροπα το απέδειξαν. Από τη μια τρομοκρατία απέναντι μας και από την άλλη η ίδια η Υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει από το βήμα της Βουλής ανικανότητα της κυβέρνησης, ότι «στερείται εργαλείων» να επιβάλει δικαστικές αποφάσεις που λένε να επιστρέψουμε τώρα πίσω στη δουλειά μας. Ομολογούν ότι την εξουσία την έχουν οι εργοδότες. Άλλωστε για αυτούς κόπτονται και μένουμε ξεκρέμαστοι εμείς. Με την πλειοψηφία των συναδέλφων μας στον κλάδο να μην φτάνουν ούτε τον κατώτατο μισθό της πείνας, να υπάρχουν πολλών ταχυτήτων εργαζόμενοι, να μην υπάρχουν συμβάσεις που να κατοχυρώνουν τα βασικά μας δικαιώματα.
Έχουμε πικρή πείρα για το τι σημαίνει «δίκαια ανάπτυξη» σήμερα, στη «μεταμνημονιακή Ελλάδα» που 700 μνημονιακοί νόμοι είναι σε ισχύ.
Δεύτερον : Αλίμονο σε όποιον συνάδελφοι μένει μόνος του με τα θηρία της εργοδοσίας ! Όποιος αναζητά ατομική λύση, όποιος έχει πρώτη σκέψη το «τίποτα δε γίνεται», αυτόν θα ξεμοναχιάσει η εργοδοσία, αυτό θα αξιοποιήσει και θα τον εκμεταλλευτεί μέχρι να «ξεζουμίσει » εντελώς.
Στην πόλη μας έχουμε το σωματείο Ε/Υ και λοιπών Ι/Υ και το ΕΚ. Το σωματείο είμαστε εμείς. Και όλοι οι εργαζόμενοι, σε όλα τα καταστήματα πρέπει να παλεύουμε από κοινού.
Μαζί με το σωματείο θα παλέψουμε για το μεροκάματό μας, για τη σύμβασή μας, για να προστατέψουμε τα σπίτια μας από τους πλειστηριασμούς, για τα δικαιώματά μας στην υγεία, την παιδεία, να δώσουμε τη δυνατότητα να γίνουν τα λαϊκά μαθήματα.
Ένα χρόνο τώρα δεν καταφέραμε και λίγα!
Κατ’ αρχάς σώσαμε την αξιοπρέπειά μας, γυρνάμε σπίτια μας με ψηλά το κεφάλι.
Έχουμε απόφαση που λέει πως δικαιούμαστε να είμαστε στο Market IN ως εργαζόμενοι. Μπορεί η εργοδοσία να μη θέλει να εφαρμόσει την απόφαση στο ακέραιο και να μας πάρει για δουλειά, όμως αναγκάστηκε να μας δώσει μέρος αυτών των μισθών (την Παρασκευή 28/09/18).
Γνωρίσαμε τι πάει να πει αλληλεγγύη, τι σημαίνει να έχει δίπλα σου ανθρώπους από άλλους χώρους δουλειάς, που μέχρι τότε δεν γνωριζόμασταν καν.
Περάσαμε το μήνυμα σε όλους τους εργοδότες των σούπερ μάρκετ ότι δεν μπορούν να αλωνίζουν, ότι πάντα θα υπάρχουν εργαζόμενοι που θα στέκονται ενάντια τους, ότι υπάρχει σωματείο και ΕΚ εδώ στα Γιάννενα που θα μπουν μπροστά ανά πάσα στιγμή.
Πιστέψαμε στη δύναμη που έχει ο εργάτης, ότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να κινηθεί τίποτα.
Μάθαμε από τα ίδια μας τα λάθη !
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για εμάς τους εργαζόμενους και τους ανέργους να στεκόμαστε παθητικά σε όσα μας λένε τα αφεντικά, να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις κυβερνήσεις των αφεντικών. Κανένας εργαζόμενους που σήμερα δουλεύει ήλιο με ήλιο για να ζήσει την οικογένειά του, που δουλεύει Κυριακές θυσιάζοντας ώρες και μέρες από τα παιδιά του, που δουλεύει με ατομικές εκβιαστικές συμβάσεις, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, δεν πρέπει να περιμένει τα «χειρότερα». Γιατί τα «χειρότερα» έρχονται εκεί που υπάρχει η ανοχή μας, εκεί που δε σηκώνουμε κεφάλι, εκεί που νομίζουμε πως τα συμφέροντα τα δικά μας εξαρτώνται από τα συμφέροντα του εργοδότη μας. Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσής και την πάλης, όλοι να στηρίξουμε, όλοι να συμμετέχουμε πιο ενεργά, πιο συλλογικά, πιο αποφασιστικά.
Η ανοχή και η υπομονή που δείχνουμε σήμερα σε εργοδότες και κυβερνήσεις είναι χρόνος για αυτούς να περάσουν τα χειρότερα, να υλοποιήσουν πιο βάρβαρους όρους.
Κανένας αγώνας δεν είναι εύκολος, δεν κρίνεται «μια και έξω». Κανένας αγώνας δεν είναι προδιαγεγραμμένος με νίκη ή ήττα. Τα εφόδια για να ξεκινήσεις είναι απλά. Το δυνάμωμα του σωματείου μας, η δική μας απόφαση να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, η δική μας αντοχή να συνεχίσουμε ως το τέλος, η αλληλεγγύη που πηγάζει από το δίκιο μας.
Στην απεργία στις 8 Νοέμβρη θα μετρήσουν για άλλη μια φορά το μπόι μας εργοδότες, κυβέρνηση, κράτος. Το πόσο ψηλούς θα μας δουν εξαρτάται από όλους μας. Αξίζει να βρεθούμε όλοι μαζί στο Εργατικό Κέντρο πίσω από το πανό του σωματείου μας ! Εκεί θα είμαστε και εμείς !