Μη αναγνώριση χρόνου ασφάλισης που προέκυπτε από το απολεσθέν βιβλιάριο και για τον οποίο είχαν καταβληθεί οι ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές και είχαν επικολληθεί τα αντίστοιχα ένσημα.
Για την απόδειξη των ημερών εργασίας που είχε πραγματοποιήσει ο ασφαλισμένος και για τις οποίες είχαν καταβληθεί οι ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές με την επικόλληση των αντίστοιχων ενσήμων στο απολεσθέν βιβλιάριο επιτρέπεται η χρήση μόνο των περιοριστικά αναφερόμενων στο άρθρο 10 παρ. 2 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. αποδεικτικών μέσων, τα οποία κρίθηκαν από τον κανονιστικό νομοθέτη ως τα πλέον πρόσφορα και αξιόπιστα για τον σκοπό αυτό, ενώ αποκλείεται η με μαρτυρικές καταθέσεις απόδειξη του περιεχομένου του απολεσθέντος ή καταστραφέντος ασφαλιστικού βιβλιαρίου. Ο αιτών δε την αντικατάσταση του ασφαλιστικού βιβλιαρίου οφείλει να προσκομίσει κάθε αναγκαία απόδειξη για το ακριβές περιεχόμενο του χαμένου βιβλιαρίου και φέρει, συνεπώς, το βάρος απόδειξης του υπαχθέντος στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. χρόνου εργασίας. Τα αντίγραφα του δελτίου ασφαλιστικής ταυτότητας και εισφορών (Δ.Α.Τ.Ε.) που προσκομίζει ο ασφαλισμένος καθώς και η βεβαίωση καταμέτρησης ενσήμου έτερου, πλην του αρμοδίου, Υποκ/τος του καθ’ ου συνιστούν νόμιμα κατά την ανωτέρω διάταξη αποδεικτικά μέσα. Απορρίπτει την προσφυγή του Ι.Κ.Α..