Αναστάτωση και «νεύρα» στους Δήμους προκαλεί η τροπολογία του υπ. Εσωτερικών για τα τραπεζοκαθίσματα, η οποία εντάσσεται στο ν/σ του υπ. Τουρισμού και αναμένεται να ψηφιστεί έως την Πέμπτη.
Και αυτό διότι δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι που ήδη είχαν λάβει πρωτοβουλίες με μέτρα ελάφρυνσης για επαγγελματίες (μείωση δημοτικών τελών κτλ), καλούνται να συνθέσουν ξανά ένα δύσκολο «πάζλ», πιεζόμενοι από αιτήματα ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης, που βλέπουν ως ευκαιρία την επέκταση της δραστηριότητάς τους.
Πληροφορίες της aftodioikisi.gr λένε ότι τα τηλέφωνα στα δημαρχεία τις τελευταίες ημέρες έχουν πάρει «φωτιά» και η τροπολογία που «διέρρευσε» μέσα στο Σαββατοκύριακο εμφανίζει επικίνδυνα… κενά.
Κυρίως όμως, φέρει «face to face» δημοτικές Αρχές με επιχειρηματικά συμφέροντα καθώς ναι μεν το υπουργείο «αποφάσισε», αλλά οι Δήμοι καλούνται να φέρουν εις πέρας την «αποστολή» και να κρατήσουν ισορροπίες.
Η τροπολογία, μεταξύ άλλων, δίνει τη δυνατότητα στους καταστηματάρχες μέχρι το τέλος του 2020 να αξιοποιήσουν το διπλάσιο χώρο για τραπεζοκαθίσματα και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν, δίνεται η δυνατότητα στις επιτροπές των Δήμων να μειώσουν έως και 50% τα δημοτικά τέλη.
Στην πράξη όμως, πολλοί λένε ότι θα δημιουργηθούν σοβαρότερα ζητήματα.
Ενδεικτικό είναι ότι η τροπολογία θα ψηφιστεί 4 μέρες πριν ανοίξει η Εστίαση! Πότε και πώς θα εφαρμοστεί;
Επίσης, ενώ δίνει πρωτοβουλία κινήσεων στους Δήμους (πετώντας τους ουσιαστικά το «μπαλάκι»), αφήνει ως «επιλογή» τη συνεννόηση με την ΕΛ.ΑΣ. Αυτό και μόνο κρύβει μια «παγίδα» ευθυνών για τις δημοτικές Αρχές, σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόοπτο…
Επιπλέον, δεν έχει καθοριστεί η διαδικασία αιτήσεων (αν και ειπώθηκε ότι θα είναι ηλεκτρονική), ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι μεγάλο θέμα θα δημιουργηθεί με την «αναλογικότητα» της απόφασης και ιδίως με όσους -λόγω θέσης -δεν θα δικαιούνται να κάνουν επέκταση τραπεζοκαθισμάτων, αν και θα αιτηθούν.
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση της Ανοιχτής Πόλης στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας για το θέμα:
« Η σχετική υπουργική τροπολογία βρίθει αντιφάσεων και ασαφειών που παρέχουν ιδανικό έδαφος για αδιαφανείς συναλλαγές και εξυπηρετήσεις, ενώ αντιμετωπίζει το δημόσιο χώρο ως άθροισμα διαδρόμων διέλευσης, παρά ως το πολυλειτουργικό περιβάλλον που είναι»