Απ’ άκρη σ΄άκρη στην Ελλάδα αντηχεί το σύνθημα «Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά» με τους κατοίκους των περιοχών, τους τοπικούς φορείς και τις τοπικές αρχές να βρίσκονται στα πρόθυρα της εξέγερσης. Το σύνθημα αντηχεί αλλά δεν απηχεί την γενική κοινωνική συνείδηση που έχει συνειδητοποιήσει ότι για να αντιμετωπιστεί η Κλιματική Αλλαγή πρέπει να περάσουμε ταχέως στις ήπιες μορφές ενέργειας.
Αυτά τη στιγμή όμως τα Άγραφα, η Κοζάνη, τα Γρεβενά, τα Τρίκαλα, η Αιτωλοακαρνανία, η Φθιώτιδα, η Ναύπακτος, η Δράμα, η Εύβοια, η Τήνος, η Νάξος, η Ανδρος, η Πάρος, η Αμοργός, η Ιεράπετρα και τώρα και τα Καλύβια και η Λαυραιωτική, βρίσκονται σε κατάσταση δυναμικών κινητοποιήσεων και συγκρούονται ακόμη και με τα ΜΑΤ προκειμένου να εμποδίσουν τη εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην περιοχή τους.
Το θέμα των αιολικών πάρκων, σχετικά με το χωροταξικό και την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας αιολικών σταθμών ακόμη και σε περιοχές NATURA, έχει βρεθεί στο επίκεντρο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες εκφράζουν επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει εκφράσει τις έντονες ανησυχίες και αντιρρήσεις της, ενώ η Greenpeace συμφωνεί με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νησιά αλλά «με σωστούς όρους και με την ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η οποία κανονικά θα έπρεπε να συμμετέχει στο έργο (ενεργειακή κοινότητα)». Η WWF, ασκεί έντονη κριτική στην διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης που όπως αναφέρει δέχεται ανηλεή σφυροκόπηση, με δικαιολογία την απλοποίηση των διαδικασιών. «Δεν μπορεί να υπάρχουν εκπτώσεις στη νομοθεσία, ακόμα και τα αιολικά πάρκα μπορεί να έχουν βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα».
Οι περισσότεροι κάτοικοι αντιδρούν και στη βάναυση αλλοίωση του τοπίου έτσι όπως το έχουν γνωρίσει και το βιώνουν. Το τοπίο αυτό αποτελεί για τους κατοίκους του και συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της τοπικής τους κοινωνίας.
Οι επιστήμονες που αντιτίθενται στις αιολικές επενδύσεις ισχυρίζονται ότι είναι μικρό το όφελος, και μεγάλη η καταστροφή.
Οι Δήμοι Σαρωνικού και Λαυρεωτικής έχουν προσφύγει στα δικαστήρια και με ασφαλιστικά μέτρα κατόρθωσαν να σταματήσουν τα έργα στο Πάνειο Ορος μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση. Είναι όπως λένε αρχαιολογικό τόπος.
Τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν την εγκατάσταση και λειτουργία αιολικού πάρκου με 27 ανεμογεννήτριες των 900 kW η καθεμία, διαπλάτυνση υπάρχοντος δρόμου και διάνοιξη νέου και διαμόρφωση 27 πλατωμάτων με εκχέρσωση 2 στρεμμάτων έκαστο, προκειμένου να συναρμολογηθούν και να ανεγερθούν οι ανεμογεννήτριες στην τελική τους θέση. Ωστόσο, ο νεότερος σχεδιασμός προβλέπει την εγκατάσταση 19 ανεμογεννητριών.
Οι Δήμοι Σαρωνικού και Λαυρεωτικής έφτασαν στο σημείο να κλείσουν τον δρόμο προς το Πάνειο όρος.
Πέρσι το καλοκαίρι το Συμβούλιο της Επικρατείας γνωμοδότησε υπέρ της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στη Μάνη και πολλοί φορείς (Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας, Ορνιθολογική Εταιρεία, τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι κ.λπ.) κάνουν λόγο για την έναρξη της αλλοίωσης του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής.
Το διακύβευμα είναι η ίδια η ελληνική φύση, ορεινή και νησιωτική όπως υποστηρίζουν οι αντιδρούντες. Αυτήν τη στιγμή βρίσκονται σε φάση αξιολόγησης, αδειοδότησης ή εγκατάστασης περίπου 20.000 ανεμογεννήτριες σε πάνω από 1.500 σημεία της χώρας. Ως χώρα έχουμε δεσμευτεί για μεγαλύτερη διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) στην ηλεκτροπαραγωγή (στόχος το 32% το 2030 για την Ε.Ε.).
Για να δημιουργηθεί, όμως, ένα αιολικό πάρκο απαιτούνται συνήθως αρκετά χιλιόμετρα νέων δρόμων (και διαπλάτυνση του υφιστάμενου οδικού δικτύου), πυλώνες, καλώδια μεταφοράς και τεράστιες τσιμεντένιες βάσεις (μία για κάθε ανεμογεννήτρια). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μέσος χρόνος ζωής μιας ανεμογεννήτριας είναι περίπου είκοσι χρόνια. Ήδη στη νότια Εύβοια έχουμε τα πρώτα «νεκροταφεία» ανεμογεννητριών, αφού κανένας δεν μεριμνά για την απομάκρυνσή τους.
Χαρακτηριστικό του πόσο ανεξέλεγκτη έχει γίνει η κατάσταση είναι το ότι αίτηση για εγκατάσταση ανεμογεννητριών έχει γίνει ακόμα και για περιοχή εντός του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας (όπου στα χαρτιά απαγορεύεται σχεδόν κάθε ανθρώπινη επέμβαση). Μια περιήγηση στον χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας είναι ικανή να σοκάρει και τον πλέον περιβαλλοντικά ανάλγητο (http://www.rae.gr/geo/).
Βασικό ρόλο πάντως θα παίξει και ο νέος νόμος εκσυγχρονισμού της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που παρακάμπτει τις πολλές διαβουλεύσεις και απλοποιεί τις διαδικασίες και ενέχει τον κίνδυνο να δώσει πολύ δουλειά στο ΣτΕ και να καθυστερήσει πολύ περισσότερο τα έργα με ¨λαϊκές εξεγέρσεις.
Εντονη πάντως κριτική έχει ασκηθεί και στην ΚΕΔΕ η οποία δεν αντέδρασε στο θέμα της απλοποίησης των διαδικασιών που αποκλείει την τοπική αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες από το να εκφράσουν γνώμη για τις επενδύσεις επί των εδαφών διοικητικής τους αρμοδιότητας.